بررسی چرایی لغو دیدار دوستانه تیم های فوتبال ایران و کانادا

شروع روابط تیره ایران و کانادا از دهه های اخیر و به خصوص با بستن سفارتخانه‌های دو کشور در سال ۲۰۱۲ همزمان بود. پیش دستی کانادا در اکثر موارد قابل تامل است و نیز هدف قرار گرفتن مردم ایران به جای دولت ایران قابل درک نیست.  سیر حوادث بعد از تعطیلی سفارتخانه‌های دو کشور نقاط تاریکی را در روابط ایران و کانادا به جای گذاشت که همواره بدون حل شدن یک موضوع حادثه دیگری باعث عميق تر شدن این جدایی می گردید. حادثه هدف قرار گرفتن هواپیمای ۷۵۲ نه تنها موجبات درد بزرگی بر پیکره جمعی از بهترین نخبگان ایرانی مهاجر فراهم‌ آورد بل با قضاوتهای بعضا نادرست باز هم به ضرر جامعه ایرانی منجر شد. در اینجا قابل ذکر است که مقامات فدرال کانادا در زمان روی کار آمدن لیبرال ها سعی داشتند که اصلاحاتی در رابطه‌ با حسن روابط دوجانبه با ایران انجام دهند که پس از مدتی با فشار سیاستمداران و احزاب رادیکال عمدتا دنباله رو سیاست های روز ایالات متحده آمریکا نا موفق بیرون آمد. حادثه هواپیمای اوکراینی مهم تر از همه تیر خلاصی بود بر پیکره ناتوان این روابط دوجانبه. 

اما با انجام قرعه کشی جام جهانی فوتبال قطر و همگروه شدن سه تیم ایران آمریکا و انگلیس فرصتی بسیار دیدنی برای رودررو شدن ورزش در مقابل سیاست فراهم آمد.  در  واقع رویدادهای ورزشی از زمان جنگ جهانی دوم همیشه نقطه درگیری با سیاستمداران تندرو و متخاصم بود. مثال های زیادی برای این رویدادهای تاریخی ورزشی وجود دارد که از حوصله این مقاله خارج است. بازی دوستانه دو تیم فوتبال ایران و کانادا می توانست پس از ۲۱ سال که از بازی ها در تورنتو و ادمونتون می گذشت  فرصتی مطلوب برای کنار گذاشتن تخاصم و درک واقیت و قابلیت های رویدادهای ورزشی می بود. شروعی که به هر حال دير يا زود باید برای خارج شدن از یک دور باطل صورت می گرفت.  فرصتی که دو فدراسیون فوتبال شاید بهره کافی از آن نمی بردند أما چه بسا رنگ آرامش به ساز نا کوک روابط بین دو کشور می داد. فرصتی که در این جهان نا آرام و در این برهه تخاصم دولت‌ ها فرصتی طلایی بود. مردم ایران همواره نگاه مغتنمی به شادی جمعی داشته اند فرصتی که از آنان گرفته شد. بدیهی است هر چقدر بخوهیم گودال مشکلات در روابط دو جانبه بین المللی را عمیق تر بکنیم توانایی خروج از آن کمتر محتمل می نماید.  و در انتهای این مقاله یادآوری می کنم: یک بهانه برای برافروختن آتش تنفر کافی است و هزاران امید برای رسیدن به صلح و آرامش کم است.

الکس شفیعی